Blog dla wszystkich i dla nikogo . Dla miłośników sztuki

BTemplates.com

Obsługiwane przez usługę Blogger.

Tekst

Łowcy głów –Jivaro

Zmniejszona głowa leniwca Jivaro-Muzeum Podróżników im. Tony’ego Halika Toruń. Plemię Jivaro czyli lud zamieszkujący tereny pogranicza ...

Obserwatorzy

Szukaj na tym blogu

Popularne

Łowcy głów –Jivaro


Zmniejszona głowa leniwca Jivaro-Muzeum Podróżników im. Tony’ego Halika Toruń.
Plemię Jivaro czyli lud zamieszkujący tereny pogranicza peruwiańsko-ekwadorskiego . Jivarosi posiadali rytuał związany z płodnością pól to jest polowanie na głowy swoich wrogów. Społeczność  próbowała wytwarzać  miniatury głów ludzkich swych wrogów tak aby zachować rysy ich twarzy. Tsantsa* stały się amuletami noszonymi na szyjach zwycięskich wojowników . Najpierw ściągano z takiej głowy skórę a następnie gotowano w wywarze po czym wędzono aby w końcu napełnić gorącym żwirem i kamieniami polerowano. Mimo że przepis tworzenia tych miniatur był dość długotrwały to przynosił pożądany efekt- uformowany kształt ludzkiej twarzy zaszywano, uzyskując zaskakujący rezultat

Jeśli nie udało się zdobyć głowy wroga to zastępowano ją głową leniwca, która po spreparowaniu wyglądała tak samo jak oryginalna wersja w postaci ludzkiej. Wierzono że w upolowanej głowie małpy znajdował się duch wroga i w ten sposób właśnie wróg stał się niewolnikiem swojego właściciela w tym wypadku tego kto go upolował . Gdy popyt muzeów i kolekcjonerów na owe miniatury wzrósł takie podrabiane tsantsa były dość częstymi wytworami Javarosów. Tak też w wielu kolekcjonerskich domach znajdują się fałszywe tasantsa wykonane z głów małp i kozich skór  zakupione w przeświadczeniu iż są to zminiaturyzowane głowy ludzkie .

Tsarutama czyli magiczna moc która mieściła się w wewnątrz owej miniaturki. Uczeni twierdzą że jest to bezosobowa siła przypominająca północnoamerykańską koncepcje manito lub polinezyjską  mana inna hipoteza uczonych mówi że była to moc zmarłych przodków  która wcielała się w zwierzęta szczyty gór słońce księżyc gwiazdy. Dla Javarosów siła ta była gwarantem do zapewnienia społeczności szczęścia i dobrobytu zapewniała wzrost roślin . Tak też im więcej dana społeczność posiadała takich główek tym bardziej zwiększało się ich pomyślność i szczęście.

Gdy cały rytuał tworzenia miniaturki dobiegł końca szczęśliwemu zdobywcy organizowano uroczyste święto zwycięstwa. Główny bohater ceremonii z zawieszonym na szyi tsantsa zaglądał do zagród z zwierzętami obchodził pola manioku tak aby część magicznej mocy spłynęła na zwierzęta i glebę  by w ten sposób plemię mogło cieszyć się urodzajem .


Czary u Słowian cz.1



Czarowanie zwierząt
            Słowianie czarowali z śladów zwierząt poprzez manipulacje wykonywane nad ich śladami. Czarownice na Lubelszczyźnie „zebrawszy” ślad bydła z podwórza lub z pod wrót obory potrafiły spowodować, że mleko(np. krowy) popsuło się w wyniku gestykulacji nad owym śladem.

Nie zawsze znaczy nie



Pomysł na temat tego artykułu nasunął mi się, gdy szukałem książek z dziedziny antropologii kulturowej na stronie z spisem podręcznikami znalazłem taki oto artykuł „Nie znaczy tak(…)”. Od jakiegoś czasu chciałem na blogu pisać o obliczach empatii, czyli koreańskim dzeng tzn. umiejętność zrozumienia i wczucie się w trudną sytuacje a przede wszystkim położenie innej osoby. A więc dziś pierwszy artykuł z cyklu barwy empatii, czyli „Nie zawsze znaczy nie”-gwałt.

Miasto mitów (seria koniecznie zobaczyć)


Plan dawnej Wenecji

Dziś pokrótce opiszę historię Wenecji. Postaram się opisać jak to miasto stało się jednym z centrów handlowych Europy przybliżę też życie społeczne mieszkańców. Uciekając z stałego lądu przed barbarzyńcami Wenetowie przybyli na lagunę ok. IV-VI wieku przed naszą erą. Słone wody Adriatyku mieszają się z słodkimi wodami znajdującymi się na lagunie. Przy odpływie osadza się muł rzeczny natomiast podczas przypływu Wenetom ukazywały się błoniaste wysepki pokryte sitowiem. „Laguna-część morza odcięta od niego przez barierę (lido, rafę barierową lub atol) tworzy tym samym zbiornik wodny położony wzdłuż wybrzeża.” Na górskim osadzie, który został naniesiony (głównie muł i naturalne odpadki) przez siedem rzek powstało miasto Wenecja. Lud wenecjan zasiedlił także tereny dzisiejszej Chorwacji i Słowenii.· Do głównych zajęć wenecjan należało kupiectwo prowadzili handel miodem bursztynem i serem. Eksport i import był skoncentrowany wokół Bizancjum i Orientu natomiast przodkami Wenetów byli Grecy. Wenecjanie to prawdziwi specjaliści w pozyskiwaniu soli morskiej. Zanim do republiki przybyło chrześcijaństwo głównym patronem ze względu na swoją pracowitość stał się herkules.

Architektura
Architektura Wenecji posiada wiele motywów morskich jest to odzwierciedlenie życia Wenetów, którzy byli związani z morzem. W II wieku n.e. Przeszli pod wpływy Rzymskie a w IV wieku n.e. Pod władanie Bizancjum. Znaleziono elementy portu z III w.n.e. Miasto zostało zbudowane z różnobarwnego kamienia nadając tym samym miastu charakterystyczną barwność. W pewnej dzielnicy znajduje się łuk, nad którym jest cegła w kształcie serca legenda mówi, że gdy dwoje zakochanych dotknie tej cegły ich miłość nigdy nie wygaśnie. Legenda o czterech Sercanach, którzy chcieli obrabować bazylikę zamienili się w kamień stoją oni tam po dziś dzień w formie rzeźby. Kamienie Wenecji skrywają wiele mitów związanych z biblią.

 Administracja państwowa XV wiek zaowocował powstanie państwa weneckiego nazywanego Signiora, co oznacza suwerenność. Prowadzono szczegółową dokumentacje administracyjną. Kraj posiadał surowe prawo np. za złe mówienie o kraju groziła śmierć. Rada dziesięciu egzekwowała prawo wraz z „panami nocy”(policja zajmująca się inwigilacją). Więzień mógł trafić do „mostu westchnień” nazywanym tak od lamentowania skazańców (nazwa wprowadzona w XIX wieku). Ktoś, kto trafił do więzienia lub był oskarżony dostawał szybki wyrok była to śmierć – poprzez utopienie lub uduszenie albo wygnanie. Karę wykonywano szybko Przemysł Przemysł luster rozwinął się w tym przepięknym mieście. Dzięki czemu Wenecja stała się zwierciadłem, w którym mogła się przeglądać Europa.

Gondola Znaczenie słowa podobno pochodzi od łacińskiego cymbula lub greckiego kumteles oba słowa oznaczają łódkę. Skonstruowano ją prawdopodobnie w Awinionie a swój kształt osiągnęła stopniowo. Pierwotnie była krótsza i szersza pośrodku znajdowała się kabina z żaluzjami. W XVIII wieku kabiny były miejscem schadzek tym samym stały się symbolem rozkoszy. Zlikwidowano kabiny w latach trzydziestych XX wieku. W 1562 roku gondola stała się czarna przypominając trumnę. Byron piszę tak: „Jak w trumnie do kajaku przypiętej Co mówisz i czynisz jest dla świata zamknięte."

Życie kulturalne i społeczne W pałacu dożów znajdziemy alegoryczny obraz „małomówność”. Powstały też tzw. „usta prawdy” o kształcie lwich paszczy były rozlokowane w prawie każdej części miasta to do nich wenecjanie wkładali donosy na poszczególnych mieszkańców miasta donos musi być podpisany przez osobę i poręczyciela dobrego imienia osoby składającej donos. Z powodu zamiłowania do plotek powstała pierwsza gazeta na świecie „Gazzetta”. Jednym z symboli Wenecji stał się pierwszy teatr operowy na świecie po 50-ciu latach w samym mieście było ich aż siedem. W Signorze urządzane bale i widowiska nawet podczas oblężenia miasta. Plac św. Marka stał się centrum tych wydarzeń.

Karnawał
Oprócz masek zakładano także czarną pelerynę „domino”. Kobiety zakładały białe maski a mężczyźni czarne. Karnawał służył wenecjanom, jako możliwość zafundowania sobie przelotnego seksu i schadzek gdzieś w zaułkach miasta. Wywieszano flagi w różnych kolorach białym – podczas pokoju, zielonym - zawieszenie broni, czerwień – podczas wojny. Getto Wenecjanie wymyślili również pierwsze getto żydowskie nakładając wysokie podatki na Żydów, inne nacje również posiadały swoje dzielnice, lecz z uwagi na to, że to naród hebrajski wydał Chrystusa na śmierć, przez co płacili wyższy podatek. Żydzi przejęli część tradycji republiki stając się jej częścią. „Dzisiejsza Wenecja jest spokojna, czasem nieco senna z uwagi na klimat często zamglona” Koniec.

Sfinks z Delft



Vermeer
Dziewczyna z perłą
1665
Mauritshuish Haga
Krytyk sztuki i pisarz Etienne Theophile,  Thore określił artystę sfinksem z Delft.Namalował niewiele ponad 30 obrazów, czego trzy uznaje się za mocno dyskusyjne czy aby na pewno są jego. O życiu artysty niewiele wiadomo. Z książki „Vermeer.Artysta rodzina miasto dowiadujemy się wielu cennych informacji, np. że dziadek od strony matki był fałszerzem, a jego babka od strony ojca dokonała oszustwa. Natomiast bójki i awantury w rodzinie teściowej doprowadziły do rozstania się z mężem w 1641 roku. Kultura alegorycznej północy Europy każe nam dopatrywać się w każdym przedmiocie niewidocznych idei. W każdym z obrazów da się ujrzeć jego własne trudne życie. Jego życie było krótkie przeżył ledwo 43-lata każdy dzień poświęcał na doszlifowaniu szczegółów studiując odcień padania światła.

Farbiarczyk- Titoretto (biografia)



Autoportret
Philadelphia Museum of
Art Filadelfia 1546/47

Tintoretto
Artysta urodził się jesienią 1519 roku(lub 1518 w zależności od źródeł) Jacobo Robousti był jednym z dwanaściorga rodzeństwa. Ojciec Tintoretta był farbiarzem jedwabiu także to dzięki niemu artysta tworzył dzieła o niespotykanej dotąd kolorystyce. W roku 1682 pracownię artysty odwiedził hiszpański arystokrata Markiz del Carpio opisał znajdujące się dzieła mistrza.Rodzina Tintoretta pochodziła z Brescii. Przydomek „Robousti”(silny, odważny) został im nadany wy wyniku bohaterskiej i odważnej obrony Padwy(1509) przez ojca Giovaniego Battistę.Wraz z początkiem lat pięćdziesiątych XVI wieku artysta ożenił się z pochodzącą z Brescii Faustine Episkopi. Charakter artysty był dość porywczy i impulsywny i ekspresywny tak jak jego sztuka.

Hagia Sophia - kościół Mądrości Bożej{seria koniecznie zobaczyć}.



Konstantynopol szósty wiek naszej ery, panowanie głęboko wierzącego cesarza Justyniana, który poleca wybudować jeden z największych kościołów ery wczesnochrześcijańskiej. Świątynia miała ukazać charakter rozszerzającego się cesarstwa rzymskiego. Projekt odbudowy(pierwsza katedra została spalona w wyniku powstania Nika) katedry powierzono teoretykom z zakresu matematyki i mechaniki Anthemiosowi z Tallesu i Izydorowi z Miletu. Konsekracja budowli nastąpiła w 537 roku. Cesarz po wejściu świątyni miał podobno wykrzyknąć „prześcignąłem cię Salomonie”.