Farbiarczyk- Titoretto (biografia)

Farbiarczyk- Titoretto (biografia)

  czerwca 25, 2018    Marcin Krauze

---

Autoportret
Philadelphia Museum of
Art Filadelfia 1546/47

Tintoretto

Artysta urodził się jesienią 1519 roku(lub 1518 w zależności od źródeł) Jacobo Robousti był jednym z dwanaściorga rodzeństwa. Ojciec Tintoretta był farbiarzem jedwabiu także to dzięki niemu artysta tworzył dzieła o niespotykanej dotąd kolorystyce. W roku 1682 pracownię artysty odwiedził hiszpański arystokrata Markiz del Carpio opisał znajdujące się dzieła mistrza.Rodzina Tintoretta pochodziła z Brescii. Przydomek „Robousti”(silny, odważny) został im nadany wy wyniku bohaterskiej i odważnej obrony Padwy(1509) przez ojca Giovaniego Battistę.Wraz z początkiem lat pięćdziesiątych XVI wieku artysta ożenił się z pochodzącą z Brescii Faustine Episkopi. Charakter artysty był dość porywczy i impulsywny i ekspresywny tak jak jego sztuka.

Walka między dwoma szkołami:

Debata o wyższości malarskiej między szkołą toskańską a wenecką trwała w najlepsze, gdy w „Dialogu o malarstwie” Paulo Pino podjął się próbie połączenia koncepcji rysunku Michała Anioła i kolorystyki Tycjana. Serdeczny przyjaciel mistrza (Ridolfi) u wejścia pracowni artysty umieścił credo „Rysunek Michała Anioła i kolorystyka Tycjana”. Malarz wykonywał szkice dzieł Michała Anioła i studiując dzieła Jacobo Sansovio rozwijał swoje umiejętności. Krąży też legenda jakoby Tintoretto był uczniem Tycjana. Tycjan miał go odprawić po kilku dniach nauki, gdy ujrzał, że artysta wykazuje się niesamowitą indywidualnością artystyczną. Jest to niewątpliwie legenda, która została rozsiana po śmierci artysty przez jego potomnych, aby pokazać wielkość rodu Roboustich, sam artysta natomiast z całą pewnością pobierał nauki od mniej zdolnego artysty.

Innowacje w malarstwie artysty:

Gdy do Wenecji przybył i zaczął tworzyć artysta Giovanni Antonio Pordenone wykazujący się śmiałymi iluzjonistycznymi skrótami perspektywistycznymi wywarły one olbrzymi wpływ na Tintoretta.Po śmierci Giovanniego do Wenecji napłynęły elementy stylu manierystycznego.   Dzieło Mowa Alfonsa d’Avalos zapoczątkowało konfrontacje między manieryzmem a szkołą wenecką. Artysta też czerpał bardzo wiele z sztuki Parmigianina styl Tintorentta uległ urozmaiceniu o narracje stonowanie kolorystyki i efekty linearne np. „Księżniczka z Muzami i Pierdami”.  „Jako dojrzały twórca Tintoretto wprowadził do swojego malarstwa niezwykłe operowanie światłem tworząc dwuwymiarowe przestrzenne sceny przechodzące w rytmiczne światłocienie jak w „Stworzeniu zwierząt”, przez co pejzaż zyskuje olbrzymią głębie. Obraz „Kain i Abel” ukazanie przyrody w tle uzewnętrznia nastroje bohaterów, ale także ciemna i bujna roślinność zmaga dramatyzm tej sceny.

Zabójstwo Abla Gallerie dell 'Accademica
Wenecja 1550-1553

Oficjalny malarz Wenecji:

Tintoretto był jedynym artystą urodzonym w Wenecji ze szkoły weneckiej spędził w tym mieście prawie całe swoje życie (źródła podają, że zaliczył tylko jedną podróż do Mantui).Był głównym portrecistą dworzan i dostojnych Wenecjan. Poza tym artysta stworzył kilka obrazów do różnych pomieszczeń np. do wydziału Prokuracji i do Pałacu Dożów.

Cud Świętego Marka 1547/48
Gallerie dell'Academica

W 1564 roku spryt artysty dał mu możliwość stworzenia dzieła Apoteoza świętego Rocha. Kiedy ogłoszono konkurs na dekoracje malarską podarował bractwu gotowe dzieło w wyniku, czego artysta pokonał swoich konkurentów, którzy przygotowali jedynie szkice.Malarz stworzył też wiele dzieł związanych z scenami biblijnymi i elegiami głównie dla szkoły świętego Rocha za najciekawsze takie dzieło można uznać Marię z Egiptu mamy w niej do czynienia z pejzażem uczuć.

Śwęty Roch uzdrawia zadżumionych
Kościół San Rocco Wenecja 1549

Ostatnie pożegnanie:
Intensywna praca przez ponad pół wieku sprawiły, że siły mistrza opadły a śmierć ukochanej córki Marietty była dla artysty szczególnym ciosem, który jest zresztą widoczny na jego autoportrecie. Podobno Tintoretto wypowiedział kiedyś słowa „im dalej idziesz, tym głębsze morze posiadał impulsywny charakter taka właśnie była jego sztuka zmarł późną wiosną 1594 roku na febrę.

Bibliografia:\Wielcy malarze tom 26 Tintoretto -Praca zbiorowa
Wenecja -Peter Ackroyd